ترکه‌میر کیست؟
ملا ترکه‌میر به گواه آثارش شیعه دوازده امامی است. حافظ قرآن مجید بوده، از آیات و احادیث بسیاری در سروده‌هایش بهره گرفته است. در سروده‌ی «لامکان یانه» چهارده معصوم را به زیبایی ستوده است.
سیر و سلوک و مقام عارفانه‌اش چنان بوده است که آیت‌الله شیخ فرج‌الله کاظمی هر گاه از دیار ترکه‌میر عبور کرده است، با گرفتن وضو و با کندن نعلین به زیارت مزار این شاعر دارای علم لدنی رفته است.
ترکه‌میر از بزرگترین شاعران لک‌زبان است. اشعار او سرشار از زیبایی، تاثیرگذاری، غنای معانی و استحکام زبانی است.
درباره اصل و نژاد و تیره و طایفه ملا ترکه‌میر نظرهای متعدد و اقوال مختلفی ارایه شده است:
۱. آزادبخت‌های کوهدشت، اسفندیار غضنفری و محی‌الدین صالحی، ترکه‌میر، شاعر و عارف بزرگ دلفانی را از عشیرۀ آزادبخت دانسته‌اند.
۲. عبدالحسین‌خان ابوقداره ترکه‌میر را مومیوند خوانده است.
۳. برخی ریش‌سفیدان دلفانی ترکه‌میر را از گروه قوتل دانسته‌اند.
۴. کیومرث امیری کله‌جوبی، ترکه‌میر را نه از اهالی دلفان، بلکه از اهالی کرمانشاه گفته است.
۶. کردها به استناد بیت زیر، ترکه‌میر را کرد و از آن خویش می‌دانند:
ترکه‌میر نه ترک نه عرو لفظم
کورد کم‌ساوات حافظ‌الحفظم
(شکل درست این بیت در زیر آمده است:
ترکه‌میر نه ترک نه عرو لفظم
لک کم‌ساوات حافظ‌الحفظم)
۷. اهالی روستای قمش، تنگ‌پری، وروشت، گلستانه، روستای متروک ترکه‌میر و روستاهای اطراف، ترکه‌میر فرزند خواجه‌میر را از ایل اتیوند دانسته‌اند.
این نظرهای پراکنده، بیانگر یک واقعیت است و آن اینکه مقام عرفانی ترکه‌میر چنان والاست که هرکس، هر تیره و طایفه‌ای آرزو دارد و افتخار می‌کند که ترکه‌میر، این شاعر پاک‌طینت آسمان‌پیما از افراد طایفه آنان باشد؛ همانطور که ایران، افغانستان، ترکیه و … سعی می‌کنند مولوی را به خود منتسب کنند. درباره سید جمال‌الدین اسدآبادی و دیگر بزرگان هم، همین تشتت آرا دیده می‌شود.
وظیفه ماست که بزرگان سرزمینمان را به خوبی بشناسیم، قدر داشته‌هایمان را بدانیم و به آنها افتخار کنیم.
آیین بزرگداشت ترکه میر شاعر و عارف بزرگ لک زبان در نوآباد برگزار شد
محی‌الدین صالحی می‌نویسد: « ترکه‌میر در دلفان متولد شده و اکنون آرامگاه او در محلی به نام قُمِش … واقع … است.»
قمش نام روستایی نزدیک روستای ترکه میر از توابع اتیوند جنوبی در دلفان است. اینکه ساکنان روستای ترکه‌میر و قمش، از ایل اتیوند هستند و نیز زنده بودن نوادگان ترکه‌میر دلیلی است بر اتیوند بودن ترکه‌میر.
ترکه‌میر در سوم صفر ۱۲۳۶ ه. ق. بار رحلت جاودانه را بست و از این دنیای فانی رفت.
جمعی از اصحاب رسانه
ارسال دیدگاه